یک شعر زیبا

اللَّهُمَ‏ قَنِّعْني‏ بِما رَزَقْتَني‏، وَاسْتُرْني‏ وَعافِني‏ أَبَداً ما أَبْقَيْتَني‏ وَاغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي إِذا تَوَفَّيْتَنِي. اللَّهُمَّ لا تُعْيِنِي فِي طَلَبِ ما لَمْ تُقَدِّرْ لِي. وَما قَدَّرْتَهُ عَلَيَّ فَاجْعَلْهُ مُيَسَّراً سَهْلًا. اللَّهُمَّ كافِ عَنْ والِدَيَّ وَكُلَّ مَنْ لَهُ نِعَمُةً عَلَيَّ خَيْرَ مُكافاةٍ. اللَّهُمَّ فَرِّغْنِي لِما خَلَقْتَنِي لَهُ، وَ لا تَشْغَلْنِي بِما تَكَفَّلْتَ لِي بِهِ، وَلا تُعَذِّبْنِي وَ أَنا أَسْتَغْفِرُكَ، وَ لَا تَحْرِمْنِي وَ أَنا أَسْأَلُكَ. اللَّهُمَّ ذَلِّلْ نَفْسي‏ وَ عَظِّمْ شَأنَكَ فِي نَفْسِي وَ أَلْهِمْني‏ طاعَتَكَ وَالْعَمَلَ بِما يُرْضيكَ وَ التَّجَنُّبَ لِما يُسْخِطُكَ، يا أَرْحَمَ الرّاحِمينَ.خدايا، مرا به آن‏چه كه روزى‏ام داده‏اى، قانع دار، خدايا، عفت مرا محفوظ دار، و عافيت وسلامت را همواره نصيبم فرما، خدايا، مرا به هنگام مرگ مشمول رحمت و غفران خاص خويش فرما. خدايا، آن‏چه را كه بر من مقدر ساخته‏اى، سهل و آسان بدار، و آن‏چه روزى من نيست مرا در بدست آوردن آن كمك مفرما، خدايا، پدر و مادر و كسانى راكه حقوقى بر عهده ما دارند به بهترين شكل كفايت فرما، خدايا، مرا براى آن‏چه كه خلقم كرده‏اى فراغت عنايت فرما، و در آن‏چه خودت كفيل آن گشته‏اى مشغول مدار، خدايا، درحالى كه از تو طلب رحمت دارم، مرا عذاب مفرما و در حالى كه از تو درخواست مى‏كنم محرومم مدار. خدايا، نفس مرا خوار و ذليل و مقام خود را نزد من بزرگ فرماو اطاعت از عوامل خشنودى خودت را به من الهام فرما و اجتناب از آن‏چه مايه غضب توست، عنايت بدار، اى بخشنده‏ترين بخشندگان جهان.منبع: ادعيه فاطميه (دعاهاى روزانه حضرت زهرا (س))، ص: 109 - مرحوم محمد دشتیبحار الأنوار، ج یک شعر زیبا...

٢١٤٣. مَن صَبَرَ صَبَرَ قَليلاً٢١٤٣. هر كه شكيبايى كند شكيبايى او اندك خواهد بود١٠٢٤٠. الإمامُ عليٌّ عليه السلام - في صفةِ المتّقينَ -: صَبَرُوا أيّاماً قَصِيرَةً‌، أعقَبَتهُم راحَةٌ طَويلَةٌ‌.١٠٢٤٠. امام على عليه السلام - در وصف پرهيزگاران - فرمود: چند صباحى شكيب ورزيدند و در پى آن به آسايشى طولانى دست يافتند.١٠٢٤١. عنه عليه السلام: مَن صَبَرَ ساعَةً حُمِدَ ساعاتٍ‌.١٠٢٤١. امام على عليه السلام: هركه يك ساعت شكيبايى كند، ساعتها ستوده شود.١٠٢٤٢. الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: إنَّ مَن صَبَرَ صَبَرَ قَليلاً، وإنَّ مَن جَزِعَ جَزِعَ قَليلاً.١٠٢٤٢. امام صادق عليه السلام: هركه شكيبايى كند، اندكى شكيبايى كرده و هركه ناشكيبى كند، اندكى ناشكيبى كرده است [زيرا عمر كوتاه است و گرفتاريها زود گذر].١٠٢٤٣. عنه عليه السلام: كَم مِن صَبرِ ساعَةٍ قد أورَثَ فَرَحاً طَويلاً، وكَم مِن لَذَّةِ ساعَةٍ قد أورَثَت حُزناً طَويلاً!١٠٢٤٣. امام صادق عليه السلام: بسا لحظه‌اى شكيبايى كه شادى درازى را در پى آورَد و بسا لذّتى آنى كه اندوهى طولانى بر جاى گذارَد.١٠٢٤٤. الإمامُ الكاظمُ عليه السلام - في وصيَّتِهِ لهِشامِ بنِ الحَكَمِ -: ياهِشامُ‌، اصبِرْ علىٰ طاعَةِ الله‌، واصبِرْ عن مَعاصِي الله‌؛ فإنّما الدنيا ساعَةٌ‌، فما مَضىٰ مِنها فليسَ تَجِدُ لَهُ سُروراً ولا حُزناً، وما لَم يَأتِ مِنها فليسَ تَعرِفُهُ‌، فَاصبِرْ علىٰ تلكَ الساعَةِ التي أنتَ فيها فكأنّكَ قدِ اغتَبَطتَ‌.١٠٢٤٤. امام كاظم عليه السلام - در سفارش به هشام بن حكم - فرمود: اى هشام! بر طاعت خدا شكيبايى بورز و در ترك معاصى او شكيبا باش؛ زيرا دنيا لحظه‌اى بيش نيست. آنچه از آن گذشته، جاى شادى و غم ندارد و از آنچه نيامده نيز خبر ندارى. پس لحظه‌اى را كه یک شعر زیبا...

امّا روايات دسته دوم خاص است و مى‏گويد: قبل از قيام امام زمان عليه السلام نهضت‏ها و قيام‏ها به شكست مى‏انجامند، الّا يك قيام كه از قم آغاز مى‏شود و به طرف قدس مى‏رود(ثُمَّ يَتَوجَّهَوُن الى‏ فِلِسْطين)قيامى كه در هنگامه ظهور امام زمان عليه السلام صورت مى‏پذيرد.كه نشانه‏هاى آن قيامِ پيروز همه، در انقلاب اسلامى ما جمع است.منبع: آينده و آينده سازان (ارزيابى تحولات آينده جهان و نقش ايرانيان در ظهور حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه، ص: 4745- قال على عليه السلام:وَ سَتأْتىِ الْيَهُودُ مِنَ الْغَرْبِ لِانْشاءِ دُوْلَتِهِمْ بِفِلسْطين‏قال النَّاسُ يا ابَاالْحَسَن انّى‏ تَكُونُ الْعَرَبُ؟قال: تَكُونُ مُفَكَّكَةُ الْقُوَى‏ مُفَكَّكةُ الْعُرَى‏ غَيْرُ مُتَكاتِفةُ وَ غَيْرَ مُتَرافَةُ، ... وَ سَتأْتىِ الْنّجْدَةَ مِنَ الْعِراقِ كُتِبَ عَلَى‏ راياتِها الْقُوَّةُ وَ تَشْتَرِكَ الْعَرَبُ وَالاسْلامُ كافَّةً لِتُخلِّصِ فِلِسْطينَ، مَعْرِكَةً وَ اىُّ مَعْركَةٍ؟فى‏ جُلِّ الْبَحْرِ تَخوُضُ النَّاسُ فِى الدِّماءِ وَ يَمْشِى الْجَرِيحَ عَلَى الْقَتِيل ... وَ ايمُ اللّهَ يُذِبّحُونَ ذَبْحَ الْنّعاجَ حَتَّى لايَبْقَى‏ يَهُودِىٌّ فِى فِلِسْطين»حضرت على عليه السلام فرمود:زود است كه يهود از غرب براى ايجاد كشور و دولت يهود به فلسطين بيايدپرسيدند عربها كجا هستند؟ فرمود: در آن زمان عربها از هم جدا و متفرّقند، و اتّحاد و انسجام ندارنداما به زودى نيروئى اهل كارزار از عراق حركت مى‏كنند، كه بر پرچم‏هاى آنان كلمه «قوّة» نوشته شده است، «1» و اسلام و عرب باهم متّحد و شريك مى‏شوند، و همه حركت مى‏كنند براى آزادى فلسطين، معركه و ميدان كار زارى بر پا خواهد شد چه معركه‏اى؟!! كه در كنار دريا مردم در خون فرو رفته و شنا م یک شعر زیبا...